---

Betrokkene had van jongs af aan herhaaldelijk fasen van ernstige, onaangenaam pijnlijke en jeukende rode huiduitslag doorgemaakt en in dit verband verschillende diagnoses gekregen, zoals eczeem, neurodermitis, allergie voor wol/verf/chloor/zon,....

De eerste erge huiduitslag verscheen op de leeftijd van ongeveer 4-6 jaar, gevolgd door fasen zonder huidsymptomen en fasen met uitslag van wisselende ernst; vooral als jonge volwassene was het erg onaangenaam; de symptomen bleven echter steeds weer in fasen optreden tot de leeftijd van 33 jaar. In bijna alle gevallen werden alleen de binnenzijden aangetast, hetzij de binnenzijden van de armen (vooral de armkromming) en/of de binnenzijden van de benen (dijen, soms ook de achterkant van de knie), af en toe ook het decolleté.
Kort na haar 33e verjaardag kreeg zij in de loop van één dag zeer ernstige huiduitslag. De symptomen waren ook deze keer zeer uitgebreid en omvatten de binnenkant van de armen, de benen en, voor het eerst, de buikstreek.

De huid was bedekt met een rode uitslag, was pijnlijk en begon na enkele dagen vreselijk te jeuken. De symptomen duurden enkele weken.

Dit is een ZBS van de buitenste huidlaag (epidermis). De opperhuid reageert op een conflictueuze verbreking van het contact, een zogenaamd "scheidingsconflict". De lokalisatie van de binnenzijden van het lichaam laat zien dat er sprake is van vastklampen / omklemmen, dus een opzettelijk verbroken contact. In de conflictactieve fase zijn er zweren (celverkleining) en verminderde gevoeligheid, die meestal onopgemerkt blijven. In de conflictvrije fase zijn er de ontstekingsverschijnselen die nodig zijn om de cellen weer op te bouwen. Omdat de huid hier extra overgevoelig is, kan dit proces zeer pijnlijk zijn.

In de tijd van de sterk terugkerende symptomen moeten er dus sinds haar kindertijd steeds terugkerende ervaren scheidings- en oplossingssituaties zijn geweest.

Het begin van de uitgesproken symptomatologie kort na haar 33e verjaardag moet zijn voorafgegaan door een bijzonder sterk gevoelde oplossing.

Op deze vraag kwam het veelzeggende antwoord: "Oh..., ja er was al iets... maar ik kan je er nog niets specifieker over vertellen".

Een maand later werd het mysterie opgelost: op de ochtend van de dag waarop het rood worden van de huid begon, had haar toenmalige vriend en nu echtgenoot haar ten huwelijk gevraagd. Aangezien dit echter nog enige tijd een "geheim" was, kon zij er pas een maand later over praten.

Het huwelijksaanzoek was dus de definitieve oplossing voor een hele reeks scheidingshaarden die zij in verband met eerdere relaties had meegemaakt en waarop zij reageerde met het ZBS van de huid. Aangezien het huwelijk de grootste wederzijdse verzekering is dat men de rest van het leven met elkaar wil doorbrengen, is het niet verwonderlijk dat dit een einde maakte aan deze terugvallen.
Tot op heden, meer dan vier jaar na het huwelijksaanzoek, is er geen huiduitslag meer geweest.