---

Mevrouw M zong in november 2018 een slaapliedje voor haar 4-jarige zoontje - haar stem was volledig functioneel. Het volgende liedje kon ze twee minuten lang normaal zingen, totdat haar stem binnen korte tijd plotseling verdween. Het voelde even schor aan, daarna kon ze helemaal geen geluid meer uitbrengen. Ze is daarna zelf gaan slapen en werd de volgende ochtend wakker zonder stemproblemen.

Aangezien zij zelf basiskennis heeft van de 5BN, was het oorzakelijk verband voor dit symptoom haar onmiddellijk duidelijk, zelfs zonder onze latere gezamenlijke analyse: Toen haar zoon een baby was, zong zij altijd haar favoriete slaapliedje "Schlafe mein Prinzchen schlaf ein" voor hem. Toen hij nog geen twee jaar oud was, onderbrak hij haar plotseling bij het zingen van het liedje en "verbood" haar door te gaan. Dit herhaalde zich de volgende dagen totdat zij haar lievelingsliedje nooit meer zong en in plaats daarvan overschakelde op andere liedjes.

Na de geboorte van hun tweede kind bracht haar man de oudste zoon voortaan naar bed, op een paar uitzonderingen na. Er ging anderhalf jaar voorbij voordat ze de nu 4-jarige weer naar bed bracht en hij vroeg voor het eerst in jaren: "Kun je iets voor me zingen?" Geheel automatisch begon ze met haar lievelingsliedje van toen en had meteen het ongemakkelijke gevoel dat hij haar nu weer zou onderbreken. Maar dat gebeurde niet, hij ontspande zich en zij kon het liedje afmaken. Deze gebeurtenis was het moment van conflictoplossing en de aanleiding voor het daaropvolgende stemverlies:

De stembanden zijn een complex apparaat van kraakbeen, slijmvlies, stembanden, spieren, enz. - afhankelijk van het betroffene weefsel leidt dit tot verschillende soorten van stemverandering of stemverlies.

In dit geval trad het stemverlies zeer plotseling en zonder enige pijn op, d.w.z. dat het niet het gevolg kon zijn van organische ontstekingsprocessen, maar een zuiver neurologisch proces moet zijn geweest:

De neurologische aansturing van de spieren op de stemband heeft als conflictinhoud "iets niet mogen zeggen", ofwel dat men verboden wordt iets te zeggen. In lange, heftige conflictactieve fasen leidt dit na verloop van tijd tot verlamming van deze spieren; in korte, lagere intensiteiten, zoals in dit geval, zijn er geen merkbare symptomen. Na conflictoplossing leidt de plaatselijke zwelling in het stuurrelais in de hersenen tot een plotselinge onderfunctie, d.w.z. dat de spieren plotseling niet meer door de zenuwen kunnen worden aangesproken en aangestuurd, wat bij haar het geval was. Zodra de zwelling in de hersenen afneemt, functioneren de spieren weer normaal.